Rusifikacja nie musi byc polityka Unii Europejskiej

(Oświadzenie)

Rusifikacja nie musi być polityką Unii Europejskiej. To, że po protestach Białorusinów przeciwko translacji na Białoruś radiostacji niemeckej „Deutsche Welle” w języku rosyjskim Komisja Europejska ogłosiła nowy tender o translacji na Białoruś znowu w języku rosyskim, świadczy o całkowitym niezrozumieniu przez Komisję sytuacji na Białorusi i na ogół w Europie Wschodniej. To świadczy również o niechęci tę sytucję zrozumieć.
To jest źle.
Bo świadczy o tym, że Unia Europejska przestaje być liderem politycznym w Europie i dla interesów biznesu wielkich ośrodków masowego przekazu odmawia sić od poparcia głównych wartości swobody, narodu i demokracji na Wschodzie Europy.
To świadczy również o tym, że politycy Unii Europejskiej w ogóle nie wiedzą i nie chcą widzieć tego, co się odbywa na Białorusi, gdzie kreatura Moskwy Łukaszenka zabronił przez swoje „dekrety” używać słowa „Białoruski”, „narodowy”, „ludowy” w nazwach organizacji i organów masowego przekazu, gdzie według rozkazu Łukaszenki zostali spaleni podręczniki szkolni w języku białoruskim, gdzie reżym promoskiewski zlikwidował już prawie 80% szkół białoruskich i nauczanie w języku białoruskim w uniwersytetach, gdzie reżym prześladuje młodzież, która walczy o język białoruski i wolność.
Język białoruski na Białorusi jest główną wartością narodu, niepogległości, demokracji i wolności. Za język białoruski walczyli całe pokolenia Białorusinów, Rosjanie rostrzelali za język setki pisarzy białoruskich i tysięcy Białorusinów.
Teraz w Rosji Putina prasa oficyjna pisze w następujący sposób: „Język białoruski jest językiem międzynarodowych stosunków pomiędzy wyrzutkami społeczeństwa” („Jeżedniewnyje nowosti”—Wladiwostok – 26 sierpnia 2005 r.). I nikt tam tego nie komentuje, nie krytykuje, nie prosi o wybaczenie za obrazę. To jest polityka Putina. Unia Europejska popiera to?
Politycy Unii Europejskiej, nie rozumiejąc Białoruś demokratyczną, nie rozumieją również tego, że oni popierają na Białorusi byłych sowieckich obskurantów, którzy deklarują teraz frazeologję demokratyczną, rosyjskich generałów, którzy dusili wolność na Białorusi i Litwie, odpady od grupy Łukaszenki, którzy zaczęli mówić o demokracji, otrzymywając pienięzy z Zachodu, ale nie zrobili dosłownie nic dla tej demokracji i wolności Białorusi.
To wszystko Białorusini mogliby cierpieć, ale rusifikację z Zachodu nikt tolerować nie będzie. Politycy Unii Europejskiej popełniają wielki bląd. Jeśli sprawa ignorowania języka białoruskiego pójdzie dalej w ten sposób, to Białoruś demokratyczna będzie zmuszona podjąć decyzję, czy w ogóle jest potrzebna taka pomoc informacyjna z Zachodu.
My – Front Narodowy – jesteśmy organizacją politycyna, która w latach 1990ch bez żadnej pomocy z jakiejkolwek strony odnowiła niepodległość i możliwości demokracji na Białorusi. My oświadczamy o następstwach takiej polityki, rozumiejąc tę problem.
Język rosyjski na Białorusi jest językiem reżymu dyktatorskiego Łukaszenki, jest narzędziem rusifikacji i ucisku na Białorusi. Nam jest potrzebna translacja w języku białoruskim.
Sądzimy (mając duże doświadczenie), że w najlepszy sposób translację na Białoruś w języku białoruskim pomogliby nam zorganizować nasi sąsiedzi: Polska, Ukraina, Łotwa, Litwa. Mamy z nimi wzajemne rozumienie i dobre stosunki. Tym bardziej, że Polska i Litwa mają już praktykę i techniczne możliwości.
Spodziewamy się, że Komisja Europejska zrewiduje niedoskonałe warunki tenderu i będzie oryjentować się na poparcie wolnej Białorusi, walczącej przeciwko promoskiewskiemu okupacyjnemu dyktatorskiemu reżymowi Łukaszenki i jego antydemokratycznej polityce rusifikacyjnej.

Sojm Białoruskiego Frontu Narodowego „Adradźeńnie” i Partii Konserwatywno-Chrześciańskiej – BFN
11 września 2005 r.
Mińsk

15/9/2005 › Polski