Факты і падзеі (17-18 красавіка 2006 г.)

17 красавіка тэлеканал “Эўраньюс” паказаў сюжэт пра Інстытут Эўразьвязу, які ўжо шэраг гадоў працуе непадалёк ад італьянскай Фларэнцыі. Там працуюць над доктарскімі дысэртацыямі, падвышаюць свае веды, працуюць над праектамі маладыя навукоўцы з усяе Эўропы.
Выкладаньне вядзецца прафэсурай з розных краінаў. Галоўная ўмова для маладых – валоданьне прынамсьці дзьвюма мовамі Эўразьвязу. Разам працуюць, адпачываюць, шукаюць свае адкрыцьці маладыя немцы, швэды, латышы, украінцы, румыны… Няма толькі маладых беларусаў. Для іх, як вядома, рэжым разам з ягоным БРСМ падрыхтаваў зусім іншы напрамак для прыкладаньня творчай энэргіі – “необ’ятные просторы Россіі”.

У той жа дзень у сталіцы РФ адбывалася паседжаньне пад старшынствам Пуціна. Міністры абмярковалі алкагольную праблему. Прагучала жудасная статыстыка. Штогод “на необ’ятных просторах РФ” труціцца і гіне ад самагона і іншага кшталту “неякаснага алкаголю” па 35 тысячаў чалавек.

“Самы дэмакратычны” расейскі тэлеканал НТВ паслаў свайго чалавека ў Дублін на сьвяткаваньне 90-годдзя нацыянальнага паўстаньня супраць ангельскай акупацыі ў 1916 г. Мы маглі яшчэ раз пераканацца, што рэжысура мерапрыемстваў адпавядала традыцыі эўрапейскай культуры. Па ўсёй Ірляндыі адбываліся ўрачыстыя багаслужбы і маніфэстацыі. У сталіцы народ вітаў шыхты ірляндскага войска, бранетэхніку і вайсковую авіяцыю, што праляцела ў небе над сталіцай. Ірляндцы ўскладалі кветкі і вянкі на месцах баёў, на магілы герояў і да помнікаў партызанам. Гэта была карціна нацыянальнага адзінства і сумеснай гістарычнай Памяці. Роўна ў той момант, калі ў 1916 г. пачалося Вялікоднае паўстаньне, уся краіна застыла ў хвіліне Маўчаньня. Прычым, арганізатары патлумачылі, што яны заклікалі памянуць усіх ахвяраў той вайны, уключна з загінуўшымі брытанскімі жаўнерамі. На мерапрыемствах прысутнічаў амбасадар і іншыя прадстаўнікі Вялікай Брытаніі. Усе паводзілі сабе годна і адпаведна. Усе, акрамя тэлегрупы НТВ. Разарваныя кадры тэлехронікі не маглі даць нармальнага ўражаньня ад мерапрыемстваў. Але больш за ўсё зьдзівіў закадравы камэнтар маскоўскіх “дэмакратаў”. Зьняважлівы тон, тэкст перасыпаны словамі “бунт”, “бунтовшчікі” – і ўсё гэта пра сьветлы і велічны подзьвіг народа. Чаму так важна было для пасланцоў з “златоглавой” стварыць менавіта такое ўражаньне ў расейскіх тэлегледачоў ад мерапрыемстваў, прысьвечаных далёкай падзеі, у якой ніякім чынам не пацярпелі расейцы і інтарэсы Крамля? Відаць, лубянскія ілжэ-дзімітры пачуваюцца на троне і ў крамлёўскіх палатах настолькі няёмка і трывожна, што баяцца любога намёку на антыімпэрыялістычную барацьбу. А што як раптам, паглядзеўшы рэпартаж з Дубліна, татары ў Казані або якуты ў Якуцку захопяць мясцовы галоўпаштам ды абвесьцяць сваё “гэть москалів!”? Сапраўды, немагчыма без іроніі камэнтаваць гэтую маскоўскую тэлебоязь. Але на самай справе мы даўно ўжо заўважылі, што з умацаваньнем імпэрскага гэбізму крамлёўскі эстэблішмэнт заняўся публічнай фальсіфікацыяй уласна расейскай гісторыі. Міколка Раманаў (Крывавы) цяпер для іх сьвяты. Летась зусім незаўважаным прайшоў у Расеі 100-гадовы юбілей пачатку Першай антыімпэрскай рэвалюцыі 1905 году. Баялася пуцінская адміністрацыя ўспомніць, як народ займаў цэлыя гарады, забіваў генэралаў і міністраў, стукачоў і гарадавых, як валіў двугаловых арлоў і праклінаў самадзяржаўе. Як “сьвяты” Раманаў і ягоная сямейка арганізоўвалі масавыя забойствы, артылерыйскія абстрэлы рабочых кварталаў і вёсак, судзілішчы, катаргу, катаваньні і пакараньні сьмерцю. Баяліся пуцінцы ўспомніць усё гэта, бо самы начапілі сабе на лоб самадзяржаўнага арла і ўчапіліся за царскую Расею як за апошнюю саломінку, ратуючы сваю крывавую імпэрыю. Глядзець на ўсё гэта брыдка.

18 красавіка былы дарадца Пуціна па эканамічных пытаньнях Андрэй Іларыёнаў (жыве ў ЗША) выступіў з артыкулам у газэце “Москоў Таймс”. Ён прагназуе, што чэрвеньскі сёлетні саміт 8-кі найбольш высокаразьвітых краінаў у Пецярбурзе будзе пачаткам распаду гэтага прэстыжовага клюбу . Бессэнсоўнай ёсьць абраная галоўнай тэма саміта – энэргетычная бясьпека. Расейскія ўлады ўжо прадэманстравалі сваё разуменьне гэтай тэмы. “Халодная вайна” Расеі супраць Украіны, Малдовы, Грузіі, Прыбалтыкі і эўрапейскіх краінаў сьведчыць пра выкарыстаньне Крамлём эканамічных рычагоў для дасягненьня палітычных мэтаў. Расея, на думку Іларыёнава, усё больш аддаляецца ад дэмакратычных краінаў, наладжвае сувязі з лідэрамі Беларусі, Узбэкістану, Ірану, Алжыру, Вэнэсуэлы, Бірмы і руха Хамас. Расейскі ўдзел у справах 8-кі сумніўны, бо яна адпавядае толькі адному з крытэрыяў “васьмёркі” – памерамі эканомікі дзяржавы. Паводле астатніх крытэрыяў – дэмакратычная форма кіраваньня, высокі ўзровень эканамічнага разьвіцьця, канвэртуемасьць нацыянальнай валюты, сяброўства ў Суьсевтнай Арганізацыі Працы – Расея не адпавядае. Іларыёнаў прадказвае, што саміт у Пецярбурзе будзе ганьбай для ўсіх яго ўдзельнікаў.

Міністар замежных справаў Украіны Барыс Тарасюк заявіў 18 красавіка, што “Масква перавышае свае паўнамоцтвы”. Справа ў тым, што Крэмль зьвярнуўся да кіраўніцтва Украіны з ультыматумам: або Украіна падпісвае дакуманты па дамове аб “адзінай эканамічнай прасторы” пакетам або яна, маўляў, павінна выйсьці з дамовы. У гэтую дамову ўжо запісаліся РФ, Беларусь і Казахстан. Украіна не прымае маскоўскага шантажу. Кіеў катэгарычна ня хоча існаваць, напрыклад, у адзінай мытнай прасторы з названымі дзяржавамі. Масква тупае нагамі, пагражае, як пасьля Пераяслаўскай Рады. Сапраўды, ёсьць у лубянцаў праблемы з адэкватным асэнсаваньнем гісторыі і сучаснасьці.

18 красавіка ваенны камісар Масквы выступіў з “заканадаўчай ініцыятывай”. Ён заклікаў прыняць новы закон, паводле якога ня трэба будзе разносіць позвы на вайсковую службу і ўручаць іх прызыўнікам. Дастаткова надрукаваць загад аб мабілізацыі ў газэтах і маладыя самы павінны будуць зьявіцца ў ваенкаматы. Усе, хто не зьявіцца, аўтаматычна становяцца “уклоністамі” (турэмнае зьняволеньне на 2,5 гады). Ваенком прызнаўся, што штогод па РФ раздаецца па 500-600 тысячаў позваў, а прыходзіць на службу ў дзесяць разоў менш юнакоў (большасьць ня хоча паміраць і калечыцца ў кашмарным расейскім войску і на каляніяльных войнах). У Думе пачалі заканапраект абмяркоўваць. Найбольш кур’ёзна пярэчыў ваенкому дэпутат Шапашнікаў: “Маладых мы так не зьбярэм, бо бальшыня моладзі газэт не чытае…” Але ж армія, “велікодержавный патріотізм” і “самая чітаюшчая публіка в міре”!..

Янка Базыль

18/4/2006 › Актуаліі