Факты і падзеі (4-6 сьнежня 2006 г.)

Заліваюцца радасным балматаньнем расейскія СМІ: урэшце блізьняты з РФ атрымалі першае месца на песенным конкурсе дзіцячага Эўрабачаньня.
Можна прачытаць нават такое: “Прошлогодний успех Ксюши Ситник доказал, что песня на русском языке конкурентноспособна…” Гэта яны пра леташні “трыюмф” дзяўчынкі з Мазыра, якая ўзяла золата на дзіцячым тэлеконкурсе, выконваючы чамусьці песьню на мове іншай дзяржавы. Хаця чаму “чамусьці”? Цяпер канчаткова зразумела, чаму прэміі раздалі менавіта так. Камусьці на Захадзе закарцела прадэманстраваць “істінную русскость” беларускіх дзяцей. Сёлета гэтыя фальсіфікатары пайшлі яшчэ далей. За маскоўскімі пераможцамі другое месца ўзяў дзесяцігадовы ўдзельнік з Беларусі… і зноў жа з “істінно русской” песьняй. У конкурсе ўдзельнічаў шэраг таленавітых дзяцей і падлеткаў з 15 краінаў, прагучалі яркія і арыгінальныя галасы (усе сьпявалі на родных мовах!). Але другое месца пасьля расейцаў было аддадзена слабагалосаму выхаванцу РБ. Мы ня верым у адэкватнасьць глядацкага апытаньня. Заходняе жульніцтва шытае белымі ніткамі, дзяцей выкарыстоўваюць у брудных палітычных мэтах. Гансвікі ўлезьлі ўжо нават у дзіцячы садок.

4 сьнежня ў вёсцы Пярвухіна Цьверскай вобласьці згарэў дом разам з жыхарамі. Банальны выпадак у жудаснай Расеі. Але гэтым разам падзею камэнтавалі ўсе расейскія СМІ. Дом падпалілі ўначы мясцовыя жыхары, а ахвярамі сталі сьвятар РПЦ айцец Андрэй і ягоныя тры малагадовыя дачкі. Матушку шукаюць дагэтуль. Сьвятар ужо паведамляў свайму начальству ў Маскве пра пагрозы свайму жыцьцю і сямьі, пра ранейшыя падпалы дома. Справа ў тым, што сьвятар пачаў аднаўленьне мясцовай царквы, даўно зачыненай бальшавікамі. А разам з тым ён павёў грунтоўную барацьбу супраць пьянства ў сваёй парафіі. Тэлежурналісты паказалі некаторых з мясцовых “вернікаў”. Страшнага выгляду мужчыны і жанчыны нявызначанага ўзросту (ці-то 36, ці то 66, не разбярэш) нязьвязна вялі свае маналёгі на нейкім першабытным дыялекце “велікого і могучего”. Ды й усё жыцьцё даўно спынілася і нават пакацілася назад у гэтай няшчаснай правінцыі расейскай імпэрыі. На працягу 700 гадоў маскоўскай акупацыі квітнеючае, магутнае Цьверскае княства (добры сусед і хаўрусьнік ВКЛ) ператворана маскоўскімі манголамі ў дзікі і няшчасны край. Журналісты казалі нешта “о проблемах глубінкі”. Але ж гэта не Сібір і не “крайній Север”. Цьверская вобласьць па суседству з Масквой на вялікім гасьцінцы на Пецярбург. Больш пераканаўча прагучаў маналёг аднаго з маскоўскіх начальнікаў айца Андрэя, які сказаў у тэлекамэру: “Мы ведаем, там людзі нават гатовыя вынесьці найсьвяцейшае з храма, каб купіць яшчэ пляшку самагону…”

Філарэты бываюць розныя… Патрыярх Украінскай Праваслаўнай Царквы Кіеўскага патрыярхату Філарэт (ня блытаць з менскім прамаскоўскім Філарэтам) заявіў 4 сьнежня на тэму аб’яднаньня праваслаўных цэркваў ва Украіне: “Мы гатовыя да аб’яднаньня з Украінскай Праваслаўнай Царквой Маскоўскага патрыярхату толькі на ўмовах уваходжаньня гэтай Царквы ў наш Патрыярхат”. Украінскі Кіеўскі Патрыярхат быў адноўлены ў 1992 годзе пасьля аднаўленьня незалежнай Украінскай дзяржавы. На памесным Украінскім Саборы Філарэт быў абраны патрыярхам. Зразумела, што Масква не пагадзілася з фактычнай аўтакефаліяй украінскіх праваслаўных. У 1997 г. маскоўская РПЦ абвесьціла на Філарэта анафэму. Аднак, украінцы ня сталі зважаць на лямант лубянскіх інквізітараў. Філарэт казаў у сваім выступе пра ціск Масквы. Пра тое, што антыўкраінскія сілы пагаджаюцца нават на ўступленьне Украіны ў НАТО, але на сьмерць ня хочуць узьяднаньня праваслаўных украінцаў у нацыянальнай Праваслаўнай Царкве. Баіцца Крэмль-Лубянка выпусьціць са сваіх кіпцюроў душу народа. Толькі правальная справа лубянскіх бацюшак. Няма будучыні ў гэтых парослых мохам хлусьні “акі-пакі іжэ херувімаў”.

5 сьнежня прамаскоўскі прэм’ер Украіны Януковіч прыбыў у ЗША з візытам. Украінская дыяспара заклікала амэрыканскіх украінцаў не прымаць яго, не сустракацца з гэтым “узурпатарам улады, які пачаў расправу над патрыятычнымі міністрамі” (маецца на ўвазе спроба януковіцкай “партыі рэгіёнаў” адправіць у адстаўку міністра замежных справаў Тарасюка, якога падтрымаў прэзыдэнт Юшчанка). Дыяспара заявіла наконт Януковіча: “Украінскі народ не заслужыў, каб на міжнародным узроўні незалежную Украіну прадстаўляў чыноўнік, які выступае за наданьне расейшчыне статуса дзяржаўнай мовы, для якога незразумелыя ідэі нацыяналізму, патрыятызму і гонару”.

6 сьнежня ў Таліне выступіў з публічнай заявай генэрал Антс Лаанэотс, камандуючы сіламі абароны Эстоніі. Ён заявіў: “Мягка кажучы, у нас па суседству знаходзіцца непрыязная дзяржава. І адносіны з Расеяй зьяўляюцца найбольшай праблемай бясьпекі Эстоніі”. Камандуючы выказаў меркаваньне, што неабходна й надалей умацоўваць агульную абарону НАТО. Што ж, вельмі адэкватныя заявы прафэсійнага вайскоўца і патрыёта. Не параўнаць з балматаньнем некаторых афіцэраў Беларускай Арміі: “Как это от России защищаться? Этого не может быть, они наши лучшие-лучшие. Вся угроза от НАТО…” І вось жа, постсавецкія людзі і там і тут, а думкі розныя. 59-гадовы эстонскі генэрал даслужыўся ў савецкай арміі да нач. штаба танкавай дывізіі, быў кансультантам у Эфіёпіі. Такое ўжо бывала ў новай гісторыі, калі Расея на сваю галаву вывучыла ваенспэцоў. Знакаміты фінскі генэрал Манэргэйм скончыў пецярбургскую акадэмію, удзельнічаў у руска-японскай і І Сусьветнай войнах. А калі пачалася вайна за незалежнасьць Фінляндыі ў 1918 г., менавіта ён узначаліў маладую фінскую армію, якая разграміла фінскіх камуністаў і маскоўскіх агрэсараў. Падчас Зімовай вайны 1939-40 гг. саветы на працягу больш чым двух месяцаў штурмавалі фінскія ўмацаваньні на Карэльскім перашэйку, якія ўдзячны народ назваў Лініяй Манэргэйма. Пад камандваньнем таленавітага генэрала фінскі народ здолеў разграміць агрэсара і абараніць сваю незалежную дзяржаву. Беларускія камандзёры слуцкіх палкоў былі таксама выхаванцамі расейскай вайсковай школы, прайшлі І Сусьветную вайну. Яны добра ведалі характар і прыёмы расейскага ворага, добра выкарыстоўвалі свае веды, абараняючы Бацькаўшчыну. І цяпер у Эстоніі, Грузіі, Беларусі ды іншых краінах ёсьць сотні тысячаў мужчынаў, што прайшлі праз дрэсуру маскоўска-савецкага войска. Няхай не забываюцца пра гэта фюрэры і гаўляйтэры расейскага фашызму.

Ёлкі-палкі… З Англіі паступаюць шызафрэнічныя паведамленьні ў брусэльскім стылі. Да дзьвюх трэціх ангельскіх фірмаў адмаўляюцца ад сьвяточнай каляднай дэкарацыі сваіх офісаў. Кіраўніцтва апасаецца, што на яго могуць падаць у суд кліенты і супрацоўнікі, якія належаць да мусульманскай традыцыі. Маўляў, за “абразу іхных рэлігійных пачуцьцяў”. Пакуль няма зьвестак з Англіі, ці забаронены ялінкі, анёлкі і агеньчыкі на вуліцах, плошчах і ў дамах мясцовых хрысьціянаў. А можа ўжо забаронены калядныя багаслужбы ў касьцёлах – каб усім было добра? А можа англічанам узяць ды перасяліцца куды-небудзь на пустынныя выспы, каб больш не “блюзьнерыць” пад носам у мільёнаў чужынцаў, якія атабарыліся на ангельскай зямлі і якіх абараняе такое дзіўнае заканадаўства? А можа ўзяць усім ды адмовіцца ад Хрыста, ад эўрапейскай культуры, прыбраць сваех жанчын у чадор і бурку? Колькі яшчэ абсурдаў падорыць нам брусэльскі пэрыяд разьвіцьця (або рэгрэсу) эўрапейскіх грамадзтваў?

Янка Базыль

8/12/2006 › Актуаліі