Шулеры за картачным сталом

27 сьнежня 2006 г. Латвійская газэта “Diena” паведамляе пра газавую вайну расейскай імпэрыі супраць Беларусі.

Афіцыйны прадстаўнік расейскага “Газпрому” Купрыянаў заявіў у Маскве пагрозу адключэньня газу для Беларусі з 1 студзеня 2007 г. Начальнік “Газпрому” Мілер заявіў, што “ніводная з былых савецкіх рэспублікаў ня мае такіх выгодных умоваў у пастаўцы газу, як Беларусь”. Гэта яны заяўлялі ня толькі журналістам, але й прысутнай у Маскве дэлегацыі ад РБ. Масква патрабуе прадаць ёй у валадараньне 50% беларускага “Белтрансгазу”, прычым выстаўляе цану ў чатыры разы меншую, чым РБ. Латвійская газэта ўспамінае таксама пра сьнежаньскі афіцыйны візыт Лукашэнкі ў Маскву. І шчыра прызнаецца, што вынікі той сустрэчы невядомыя.

Наш камэнтар: Расейскія і шэраг СМІ розных краінаў, як на аўкцыёне называюць лічбы – хто больш заломіць цану на расейскі газ для Беларусі. А самае галоўнае пазначана якраз у канцы рыжскага артыкула на тэму. Ніхто ня ведае пра сапраўдныя дамоўленасьці, дасягнутыя падчас сьнежаньскай сустрэчы паміж крамлёўскім начальнікам і шклоўскім сатрапам. Як жа лёгка злавіліся на лубянскую вуду аналітыкі, журналісты і іншыя людзі (нават у Беларусі).

Усе актыўна тэарэтызуюць пра нібыта эканамічна-сыравінны канфлікт, пра нібыта сьмелыя спробы “беларускай дэлегацыі” у Маскве абараніць дзяржаўны інтарэс Беларусі. На самай справе ў чарговы раз разыгрываецца спэктакль лубянскай рэжысуры, дзе кожнаму з акцёраў вызначаныя ролі. Асобы з лукашэнкаўскай адміністрацыі, якія нібыта нешта не падпісваюць зь Мілерам, даўно ўжо не прадстаўляюць Беларусь. На працягу гадоў яны знаходзяцца на службе і ўтрыманьні ў маскоўскага імпэрскага рэжыму. На зялёным сукне ў Маскве перад тэлекамэрамі праходзіць жульніцкая партыя картачных шулераў. Шулеры – абодва бакі, а падманутымі павінны быць мы з вамі, што выслухоўваем манумэнтальныя камэнтары наконт “беларуская дэлегацыя нязгодна” і г.д. Трэба прызнаць, што пакуль маскоўскім рэжысёрам удаецца стварыць дымавую заслону, за якой хаваецца сапраўдная сутнасьць расейскай агрэсіі супраць Беларусі. Агрэсія мае выключна палітычны характар і мэту – а менавіта: ліквідаваць Беларускую незалежную дзяржаву, акупаваць тэрыторыю і паняволіць наш народ. Проста агрэсар баіцца заяўляць аб гэтым у адкрытую. Вось і выкінуты на зялёнае сукно зашмальцаваныя газавыя карты. Заява ЗША аб непрызнаньні любога рэфэрэндуму аб далучэньні Беларусі да Расеі, безумоўна, зблытала пляны расейскага агрэсара. Але небясьпека імпэрскай атакі на нашу краіну застаецца актуальнай.

Ня трэба верыць заявам старшыні расейскага ЦВК Вешнякова аб “непадрыхтаванасьці рэфэрэндуму ў Беларусі”. Масква і прамаскоўскі рэжым баяцца беларускіх патрыётаў, якія заявілі пра байкот псэўдавыбараў-рэфэрэндуму і паабяцалі выйсьці на вуліцы, каб абараніць незалежнасьць краіны. Не выпадкова шклоўскі рэжым правёў апошнімі днямі шэраг перастановак у структуры сваёй псэўдаапазыцыі. Выпушчаныя на волю вядомыя правакатары. Псіхічна хворы Клімаў зноў будзе тлуміць галаву людзям з “революціей”. Радыё Свабода велічна паведамляе, што “Цімох Дранчук выйшаў на волю, але не памяняў сваіх поглядаў”. Ведаем мы гэтага “рэвалюцыянэра”, які, карыстаючыся не малымі сродкамі на працягу некалькі гадоў узначаліў і завёў у тупік адну за адной некалькі псэўдаапазыцыйных груповак. Вядома з клясікі і цяперашняй гісторыі, што перад важнымі палітычнымі падзеямі дыктатарскія рэжымы не выпускаюць на волю сапраўдных рэвалюцыянэраў. Рэжым рыхтуе свае кадры да чарговага вэрхалу і блытаніны, спрабуе сарваць народны байкот псэўдавыбараў. Але Беларусы ўрэшце разьбяруцца ў сапраўднай сутнасьці падзеяў.

Юрка Марозаў

28/12/2006 › Навіны