У прынцыпе тое, што кажа Іларыёнаў, даўно ўжо і больш грунтоўна сфармуляваў Зянон Пазьняк (памятаем, колькі прагучала крытыкі і істэрычных крыкаў на заявы і папярэджваньні сп. Пазьняка). І вось “царства гэбізму” становіцца звычайнай тэмай у паліталогіі. Праўда, абставіны становяцца ўсё больш надзвычайнымі – Пуцін і ягоная кантора рыхтуюць у імпэрыі ваенны пераварот. Яны гатовыя любым спосабам захаваць сваю ўладу і сваю нарабаваную маёмасьць. А. Іларыёнаў папярэджвае пра гэта людзей і народы.

Але ён ўсё яшчэ спадзяецца на грамадзкі супраціў у Расеі, спрабуе накіраваць расейцаў на супраціў лубянскаму перавароту. Уся гэтая сцэна (а таксама яе грамадзка-палітычны і эканамічны фон) вельмі нагадваюць падзеі 21-гадовай даўніны – сьнежань 1990 года, калі міністар замежных справаў СССР Эдуард Шэварнадзэ заявіў аб сваёй адстаўцы і папярэдзіў грамадзтва пра падрыхтоўку ў Крамлі антынароднага путча. Тады многія не паверылі чалавеку, які з яшчэ мацнейшым, чым зазвычай, грузінскім акцэнтам рабіў свой звышэмацыйны выступ. А праз восем месяцаў ягоныя прадказаньні збыліся…

А. Іларыёнаў яшчэ верыць у шматтысячныя мітынгі ў Маскве, на якіх інтэлігенцыя патрабуе “справядлівых выбараў” і выступае супраць вяртаньня Пуціна на прэзыдэнцтва. Але трэба зьвярнуць увагу на тое, хто кіруе гэтымі пратэстнымі працэсамі і хто выступае там на першых ролях. На трыбуне ў Маскве стаіць такі Яўлінскі, які прыклаў усе намаганьні для мабілізацыі расейскага грамадзтва на апошні выбарчы фарс Лубянкі. Побач зь ім вядомы Нямцоў. А адным з арганізатараў мітынгаў ёсьць “адстаўны” палкоўнік КГБ Гудкоў (фантастыка!). На мітынгу дэмакратаў дапушчана выступаць славутая зорка-путана-пуціністка Ксюша Сабчак, якая заклікае “не змагацца супраць улады, а ўплываць на яе”. Побач зь імі, праўда, стаіць пісьменьнік Барыс Акунін (псэўданім Рыгора Шалвавіча Чхарцішвілі) – ён адзін заклікае да байкоту прэзыдэнцкіх псэўдавыбараў. Але гэта толькі ўзмацняе кур’ёзную эклектычнасьць мітынг-кампаніі, на якой у цэлым гучыць тое ж, што гучыць і ў мясцовай псэўдаапазыцыі РБ – “Іді і скажі ему своё нет!”

Увесь шум з праклёнамі Пуціну вельмі нагадвае нам тэлевэрхал (дазволены рэжымам) з праклёнамі ў адрас Лукашэнкі, якія прагучалі па БТ у лістападзе-сьнежні 2010 года. Многія ў нас паверылі акцёрствуючым праклінальшчыкам і пайшлі на выбарчыя ўчасткі дыктатуры валіць “сваім голасам” гэтую дыктатуру. А дыктатуры гэта толькі і было трэба – каб людзі прышлі і зарэгістраваліся. За каго яны прагаласавалі потым, значэньня ня мела. Усё ўжо было вырашана і сфальшавана заранёў. Такі ж праект (апрабаваны ў Беларусі) разгортваецца і ў Расеі.

Але А. Іларыёнаў папярэджвае, што гэбізм рыхтуе ГКЧП і пераварот, будучы ўжо ня ў стане кіраваць краінай у зьнешнелібэральным стылю. Ён папярэджвае таксама, чым скончыцца такі пераварот для Пуціна і гэбізму – іхны лёс ляжыць паміж вядомымі лёсамі Мубарака і Кадафі. А. Іларыёнаў ня кажа апошняе слова – правал гэбізму ў Расеі будзе азначаць канчатковы развал і дэмантаж маскоўскай імпэрыі. Але над гэтым павінны задумацца ўсе народы і беларусы ў тым ліку. Для нас, як нацыі, вельмі важна застацца па-за гэтымі жудаснымі па свайму драматызму працэсамі развалу, якія раскручваюцца ў Расеі. Беларуская Салідарнасьць павінна быць муром, які выратуе нас і нашу краіну.

У тэксьце артыкулу, узятага з расейскай інтэрнэт-газэты Грані.Ру, ёсьць простая спасылка на запіс інтэрв’ю з Андрэям Іларыёнавым, які зьмешчаны на “Youtube” (“Реакция Путина на митинги – усиление спецслужбистов”). Раім праслухаць гэтае інтэрв’ю цалкам.